Anick de Rouw

Anick de Rouw zet met haar vrouwenportretten, de vrouw in het licht. Alle portretten die ze maakt zijn echt bedoeld als een ode aan de vrouw in al haar vormen. Je zou kunnen zeggen dat deze portretten ook haar eigen persoonlijke reis weergeven. Het weerspiegelt de zoektocht naar haar eigen vrouwelijkheid en sensualiteit en vooral wat deze begrippen betekenen voor haar.

Het idee van ‘het perfecte plaatje’ en daaraan moeten voldoen als vrouw is heel lang een onbewuste leidraad geweest. Hierbij ook het gevoel dat je alleen gezien en gewaardeerd wordt als vrouw, wanneer je er op een bepaalde manier uitziet werd steeds helderder. Door veel zelfonderzoek is daar veel meer bewustzijn op gekomen wat heeft gezorgd voor een veel ruimer beeld van schoonheid. Het mag sexy en prachtig zijn, maar ook wild en imperfect en alles daartussen. Slank, vol, groot, klein.. Zo lang we maar vooral goed voor onszelf zorgen en liefdevol zijn naar wie je bent.

Anick gebruikt hoofdzakelijk acryl inkt voor haar portretten waarin de liefde voor aardse kleurtinten heel groot is. Aanvullend gebruikt ze soms felle kleuren om een mooi contrast te maken met de aardetinten die veelal de basis vormen van het portret. Hiervoor gebruikt ze acryl verf, soms acryl inkt of een crackle paste.

De techniek die ze toepast is een techniek die ze in de loop van der jaren heeft ontwikkeld. Ze werkt met veel water en met kleine beetjes inkt om laagjes, of hoe ze het zelf vaak noemt: vlekken, te maken die ze ook weer deels wegpoetst met keukenrol. Ze zet de randen van die ‘vlekken’ aan met onverdunde inkt waardoor je mooie rafelige randjes krijgt. Het is echt een opbouwen van vele lagen om zo schaduwvorming te krijgen maar ook door het steeds toevoegen van water en het weghalen met keukenrol, krijg je prachtige kleurtonen die de inkt
loslaat. Dat zijn steeds de cadeautjes die niet te plannen zijn maar het werk zo laten leven.

Anick is een autodidact kunstenaar en werkt sinds 2017 als zelfstandig kunstenaar. Ze heeft na de HAVO een opleiding binnenhuisarchitectuur succesvol afgerond en vervolgens nog een jaar de fotoacademie gedaan. Uiteindelijk bleken beide vakken niet de liefde te zijn waar ze op hoopte en kwam ze toch terug bij haar oude liefde ‘tekenen en schilderen’.